ឧទ្យាន
អ៊ុត-ទ្យាន សំ.; បា. ( ន. ) (< ឧត៑ > ឧទ៑ + យាន; ឧយ្យាន “ទីសម្រាប់កម្សាន្តមានដើមឈើខ្ពស់ៗ ដែលគេចូលដល់ គេដើរបណ្តើរងើយមើលលើបណ្តើរ”) សួនដែលមានឈើខ្ពស់ៗ មានផ្កាផ្លែនិងលម្អគួរឲ្យចង់ដើរមើលកម្សាន្តចិត្ត, សួនមានឈើជាម្លប់សម្រាប់ដើរលេងកែអផ្សុក (ខ្មែរច្រើនប្រើក្លាយជា ឱទ្យាន) ។ ឧទ្យានបាល (អ៊ុត-ទ្យានៈបាល) អ្នករក្សាឬអ្នកថែឧទ្យាន (បើស្ត្រីជា ឧទ្យានបាលី ឬ--បាលិកា អ. ថ. --ប៉ាល៉ី ឬ ប៉ាល៉ិកា) ។ ឧទ្យានព្រឹក្ស ឬ --ទ្រុម ឈើក្នុងឧទ្យាន ។ល។ ម. ព. ឧយ្យាន ទៀតផង ។បន្ត