កម្រងកែវ

1. (អក្សរសិល្ប៍)ពាក្យពេចន៍រំលេចដោយសំនួនសម្ដីដែលអ្នកនិពន្ធឬកវីបានចងក្រងជាពាក្យរាយលាយចម្រុះដោយពាក្យចួនរណ្ដំ។ ពាក្យកម្រងកែវ ច្រើនប្រើក្នុងសាស្ត្រាទេសន៍។

   ឧ. រឿងព្រះវេស្សន្តរ: មានព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ឈ្មោះជូជកព្រឹទ្ធាចារ្យរូបអន្ធការ ស្គមច្រដោង ច្រមុះកោង ទ្រូងសឹងតែឆ្អឹង សក់រឹងក្រញាង ពោះធំកំប៉ោង លោងសំពៀត ដំបារត្រចៀក យុរយារក្រាស់ដូចឃ្លង់ភ្លើង ជើងកោងដូច ជើងសេក ភ្នែកស្រលៀងស្រលើ សាច់ពកដូចគេផ្ញើ រដិបរដុប យុរយារ ប៉ុនផ្លែក្រសាំងផ្លែសម៉ ធ្មេញស ក្បាលវែងតូចម្ខាងដូចផ្លែព្នៅ, [.....]^១។