ក្សណៈ

ក្សៈ-ណៈ សំ.; បា. ( ន. ) (ខណ) ពេល, ស្របក់, រំពេច ។ ច្រើន​ប្រើ​ក្លាយ​ជា ក្សិណ (ម. ព. នោះ) ។