ខេមរៈ
ខេម៉ៈរ៉ៈ ( ន. ) ខ្មែរ; (ពាក្យនេះមានទំនងជាបាលីភាសាដែលប្រែថា “មនុស្សមានសេចក្ដីក្សេម” មកអំពីវិគ្គហៈថា “ខេមំ យស្ស អត្ថីតិ ខេមរោ” ឬ ជាពហុវចនៈថា “ខេមំ យេសមត្ថីតិ ខេមរា”; ប៉ុន្តែនឹងពោលឲ្យប្រាកដថា បានជាហៅ “ខេមរៈៗ” នោះ ពីព្រោះប្រែថា មានសេចក្ដីក្សេម ដូច្នេះក៏អាចដឹងប្រាកដពុំបាន ព្រោះក្នុងសិលាចារឹកបុរាណ សរសេរ “ក្មែរ ” ក៏មាន ។