គោតម
--តៈ-ម៉ៈ ឬ ដំ បា.; សំ. ( ន. ) (កៅតម; គោ ឬ គៅ “ព្រះអាទិត្យ” + តម “ប្រសើរ” ) ព្រះនាមនៃព្រះសក្យមុនីសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រោះព្រះអង្គជាគោតមគោត្ត (ពូជវង្សនៃព្រះអាទិត្យដ៏ប្រសើរ) ។ នាមរបស់អ្នកប្រាជ្ញច្រើនរូបពីក្នុងសម័យបុរាណ ក្នុងមជ្ឈិមប្រទេស ។ នាមត្រកូលរបស់ជនពួកខ្លះ ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា សព្វថ្ងៃនេះ ដែលជាប់តមកពីក្នុងសម័យបុរាណ ។