ចេតនា

ពីWiktionary

ចេ តៈ ន៉ា សំ. បា. ( ន. ) គំនិត​ដែល​នាំ​ចិត្ត​ឲ្យ​ភ្នក, ឲ្យ​ផ្ដួច​គិត ។ ចេតនា​នេះ​ជា​តួ​ចេតសិក​ដែល​ដឹក​នាំ​ចិត្ត​ឲ្យ​ចេះ​គិត ។ ចេតនាកម្ម (--កាំ) អំពើ​ដែល​សម្រេច​ដោយ​ចេតនា​ឬ​ដែល​កើត​ឡើង​ដោយ​ចេតនា ។ ចេតនារម្មណ៍ (--រ៉ម់) អារម្មណ៍​របស់​ចេតនា, ធម្មជាត​ជា​ទី​រីករាយ​នៃ​ចិត្ត ។