ចៃដន់
ចៃដន់ សំ. ( កិ. ឬ ន. ) (ចៃតន្យ ន. “អាត្ម័ន (អាត្មា), ព្រលឹង; ចិត្ត; ទេវតាដែលជាអ្នកនាំបណ្ដាលចិត្ត, ជាអ្នកបញ្ចូលចិត្ត ...” ។ (ស. ដលចៃ អ. ថ. ដុនចៃ កិ.) បណ្ដាលឲ្យគិត, ឲ្យនឹកភ្នកឃើញ; ដំណើរដែលបណ្ដាលឲ្យកើតមានឡើង ហាក់ដូចជាមានទេវតានាំបណ្ដាល : ការណ៍ហ្នឹងវាជាចៃដន្យ ... ។ ចៃដន្យ