ឆ្គង
( គុ. ) ដែលគង, ឆ្វេង, មិនគប្បី, ឆ្ងើយ, មិនសម : សំដីឆ្គង, មនុស្សឆ្គង ។ ព. ទ. បុ. ថា : ដឹងឆ្ងើយព្រោះដង កូនឆ្គងព្រោះមេបា មានន័យថា ដឹងដែលគេដាក់ដងមិនស្រួល រមែងតែឆ្ងើយចាំងឈើមិនកើត; បើមេបាឆ្គង កូនក៏តែងតែឆ្គងដែរ ។
( គុ. ) ដែលគង, ឆ្វេង, មិនគប្បី, ឆ្ងើយ, មិនសម : សំដីឆ្គង, មនុស្សឆ្គង ។ ព. ទ. បុ. ថា : ដឹងឆ្ងើយព្រោះដង កូនឆ្គងព្រោះមេបា មានន័យថា ដឹងដែលគេដាក់ដងមិនស្រួល រមែងតែឆ្ងើយចាំងឈើមិនកើត; បើមេបាឆ្គង កូនក៏តែងតែឆ្គងដែរ ។