ឆ្នុកក្បិន
( ន. ) អវយវៈមនុស្ស ត្រង់កន្លែងដែលចុកក្បិន ។ ចុងកន្ទុយក្បិនដែលគេមូរ ហើយយកទៅចុកត្រង់កន្លែងនោះ ក៏ហៅ ឆ្នុកក្បិន ដែរ ។
( ន. ) អវយវៈមនុស្ស ត្រង់កន្លែងដែលចុកក្បិន ។ ចុងកន្ទុយក្បិនដែលគេមូរ ហើយយកទៅចុកត្រង់កន្លែងនោះ ក៏ហៅ ឆ្នុកក្បិន ដែរ ។