ឆ្នើម

( គុ. ) ដែល​លើស​ដាច់​គេ, ឆើត : ល្អ​ឆ្នើម, ចំណេះ​ឆ្នើម, ប្រាជ្ញា​ឆ្នើម ។ ប្រើ​ជា កិ. វិ. ក៏​បាន ចេះ​ឆ្នើម ចេះ​ដាច់​គេ ។ ប្រើ​ខាង​អាក្រក់​ក៏​បាន : កាច​ឆ្នើម, ខូច​ឆ្នើម, អាក្រក់​ឆ្នើម ។