ជននាថ

ជៈ នៈ នាត សំ. បា. ( ន. ឬ គុ. ) អ្នក​ដែល​ជា​ទី​ពឹង, ជា​ពំនាក់​របស់​ប្រជាជន (ក្សត្រ​ទ្រង់​រាជ្យ) ។