ជុក
( កិ. វិ. ឬ គុ. ) ដែលទ្រុបទ្រុល, ណែនណាន់, ទ្រលោម : ស្មៅដុះជុក, ហុយដីជុក... ។
( ន. ) កំប៉ូតសក់ឬផ្នួងសក់ (នៃកុមារឬកុមារី) ដែលកោរទុកឲ្យនៅតែត្រង់បង្ហើយ : ទុកជុក, កោរជុក ។ ដកជុក ឬ កាត់ជុក ដកសក់ឬ កោរសក់ក្រឡឹងជាជ្រលងតូចត្រង់កណ្ដាលទុកឲ្យមានលំនាំដូចជាជុក ជាលម្អដោយយ៉ាងរបស់ស្ត្រី (ទុកសក់បែបនេះមានប្រើខ្លះ