ឈឹង
( គុ. ) សូន្យសូរសព្ទ, ស្ងប់ស្ងាត់, ជ្រៀប, ជ្រងំ : ស្ងាត់ឈឹង, ស្ងប់ឈឹង, បាត់មាត់ឈឹង ។
ចិ. ( ន. ) តុទាបមានសណ្ឋានទ្រវែងឬបួនជ្រុង : ដាក់អីវ៉ាន់លើឈឹង ។
( គុ. ) សូន្យសូរសព្ទ, ស្ងប់ស្ងាត់, ជ្រៀប, ជ្រងំ : ស្ងាត់ឈឹង, ស្ងប់ឈឹង, បាត់មាត់ឈឹង ។
ចិ. ( ន. ) តុទាបមានសណ្ឋានទ្រវែងឬបួនជ្រុង : ដាក់អីវ៉ាន់លើឈឹង ។