បា.; សំ. ( ន. ឬ គុ. ) (ជ្ញានិន៑) អ្នកមានសេចក្ដីដឹង, អ្នកឈ្លាសវៃ, ដែលមានប្រាជ្ញាវាងវៃ (អ្នកប្រាជ្ញ) ។
