ដៀល
( កិ. ) និយាយរិះគន់, និន្ទា, សកេរ្តិ៍ សឫសគល់, និយាយពាក្យបង្អាប់បង្អោនអ្នកដទៃ ក្នុងទីចំពោះមុខ ឬកំបាំង : វាហ៊ានដៀលពូជដៀលអម្បូរឯង ដោយសម្ដីធ្ងន់ៗ ណាស់ ។ ដៀលត្មះ គឺដៀលឲ្យអាម៉ាស់មុខ, ឲ្យអាប់ឱនកេរ្តិ៍ឈ្មោះ, ឲ្យអាប់កិត្តិយស ។