ពីWiktionary

ព្យញ្ជនៈ​ទី ១ ក្នុង​វគ្គ​ទី ៤ ជា​ទន្តជៈ មាន​សំឡេង​កើត​ត្រង់​ប្រទល់​ធ្មេញ, ជា​សិថិល-អឃោសៈ សំ. បា. ថា តៈ, មាន​សំឡេង​ផ្សេង​គ្នា​អំពី ដ៎ៈ ឬ ត៎ៈ មុទ្ធជៈ ភាសា​ខ្មែរ​ថា ត ...។

( កិ. ) ភ្ជាប់, ភ្ជាប់​គ្នា​ឲ្យ​វែង​ត​ទៅ​ទៀត : ត​ដៃ​ដែល​បាក់, ត​ខ្សែ​ដែល​ដាច់, ត​ខ្សែ​ឲ្យ​វែង, ត​ហប់​ផ្ទះ...។ កិ. វិ. ឬ គុ. ដែល​ជា​លំដាប់​ៗ​គ្នា, ដែល​មាន​ពី មួយ​ទៅ​មួយ, ពី​នេះ ទៅ​នោះ : ឮ​ត​ពី​គេ​មក, ឮ​ត​ៗ​គ្នា, នាំ​ត​ៗ​គ្នា​មក; ផ្លូវ​ត​គ្នា...។ ត​ដៃ កិ. ប្រយុទ្ធ​ត​វិញ, តស៊ូ​មក​វិញ​ដោយ​ដៃ ឬ​ដោយ​គ្រឿង​ប្រហារ ។ ត​តប កិ. ឆ្លើយ​ឆ្លង​សង​សម្ដី, ជជែក​សង​ពាក្យ​សម្ដី​រក​ខុស​ត្រូវ ។ តតាំង កិ. ប្រណាំង​ប្រជែង​សម្ដី​ដោយ​អាង​ភ័ស្ដុតាង, ត​ពាក្យ​សម្ដី ឬ ត​ដំណើរ​សេចក្ដី​ដោយ​មាន​ក្រយា​តំណាង ។ តតួ កិ. វិ. ដែល​តស៊ូ​គ្នា​តែ​មួយ​និង​មួយ : វាយ​តតួ, ចំបាប់​តតួ; តែ​មួយ​និង​មួយ​ឥត​មាន​ថែម : ដូរ​គោ​តតួ ។ ត​ទល់ កិ. និយាយ​សើ​រើ​រក​ខុស​រក​ត្រូវ​ទល់​មុខ​គ្នា, លើក​ទ័ព​ឬ​ពួក​កង​ទៅ​មក​ប្រឈម​ទល់​គ្នា ។ ត​ទៅ និ. រៀង​ទៅ, ដរាប​ទៅ ។ ត​ពី​នេះ​ទៅ និ. រៀង​ពី​នេះ​ទៅ, តាំង​ពី​នេះ​ដរាប​ទៅ ។ ត​ពី​នោះ​មក និ. តាំង​ពី​នោះ​រៀង​មក ។ ត​មក និ. រៀង​មក, ដរាប​មក ។ ត​មាត់ ឬ ត​មាត់​ពាក្យ កិ. ឆ្លើយ​ឆ្លង​សង​សម្ដី​មួយ​ម៉ាត់​ទៅ​មួយ​ម៉ាត់​មក. សង​សម្ដី​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ។ ត​យុទ្ធ កិ. ប្រយុទ្ធ​គ្នា, ច្បាំង​គ្នា ចូល​ប្រឡូក​គ្នា ។ តវ៉ា កិ. ជជែក​ប្រកែក​សើ​រើ​រក​ឲ្យ​ឃើញ​ពិត​ដោយ​មិន​ទាន់​សុខ​ចិត្ត, សើ​រើ​ថែម​ទៀត​ឲ្យ​អស់​ផ្លូវ​សេចក្ដី ។ តស៊ូ កិ. តទល់​ស៊ូ​នឹង​គ្នា​ចំពោះ​មុខ, ស៊ូ​ប្ដូរ​ផ្ដាច់​មិន​ទាន់​ព្រម​ចាញ់ ... ។