តឹង

( គុ. ) ចង្អៀត, ណែន, ដែល​សន្ធឹង​រឹង​ត្រង់, ដែល​ទីទៃ​ពី​ធូរ ។ ពាក្យ​ផ្ទុយ ធូរ ។ ( កិ. វិ. ) ដែល​ខឹង​ខ្លាំង, ច្រឡោត​ខ្លាំង : ខឹង​តឺង, ស្ទុះ​តឺង (ម. ព. ណឺង ផង) ។