តេន
( កិ. ) ស្លាប់, ងាប់ : តេនទៅហើយ !; តេនឲ្យស្រឡះទៅ ! ឮថាវាឈឺ មិនទាន់បានទៅសួរវាផង ស្រាប់តែវាតេនទៅហើយ ! (ព. សា. ច្រើនប្រើចំពោះតែការត្លុកកំប្លែង) ។ ពាក្យនេះជាប់មកពីបាលីថា តេន មរណំ ជាអង្គទី ៥ របស់បាណាតិបាត ដែលមានន័យថា “សត្វស្លាប់ ព្រោះព្យាយាមនោះ ឬព្រោះការខ្នះខ្នែងសម្លាប់នោះ” គឺយកតែត្រឹមពាក្យ “តេន” មួយកំណាត់ខាងដើមប៉ុណ្ណោះ ដែលមានន័យថា “ព្រោះព្យាយាមនោះ” មកសន្មតប្រើថាស្លាប់ ទេដឹង ?