ត្រាច់
( កិ. ) ដើរ, ចរ, អន្ទោល : ត្រាច់ទៅមក (បុរាណពីដើមសរសេរ : ត្រេច) ។ ត្រាច់រង្គាត់ គឺអន្ទោលកើតស្លាប់ក្នុងវាលវដ្ដសង្សារ ។
( ន. ) ឈ្មោះឫស្សីភ្នំមួយប្រភេទ ឥតបន្លា មានដើមតូចៗ មានសាច់ស្ដើង គេច្រើនប្រើធ្វើជារនាបឬបង្កង់រោង ឬខ្ទមឬក៏ផ្ទះប្រក់ស្លឹកកណ្ដបឬប្រក់ស្បូវ : រនាបឫស្សីត្រាច់បានតែខាងក្រាលរាបស្មើល្អ ប៉ុន្ដែមិនជាប់បានយូរដូចឫស្សីរលៀក ឬឫស្សីស្រុកជាដើមទេ ព្រោះមានសាច់ស្ដើងណាស់ ។