ត្រឹង

( កិ. វិ. ) ដែល​ញាប់​ជើង​រន្ថាន់ ឯ​ក្បាល​នឹង​ដូច​គេ​ថ្កល់ : រត់​ត្រឹង; ប្រើ​ជា ត្រេង ក៏​មាន : រត់​ត្រេង ។