Jump to content
- ( គុ. ឬ កិ. វិ. ) ដែលខ្ទាំខ្ទេចដោយដំ, ដោយទំពា ឬ ដោយអង្កៀមជាដើម : ខ្សែទក់; ដំឲ្យទក់, ប្រើប្រាស់ឲ្យទាល់តែទក់ ។ ទក់ទាំ ទក់ខ្ទេចខ្ទាំ ។ ទក់ទី ទក់ខ្ទេចខ្ទី : ពួកក្មេងតូចៗ វានាំគ្នាមករត់លេងក្នុងចម្ការជាន់ទងត្រសក់ស្រូវខ្ញុំទក់ទីអស់ ។ ទក់ទេញ (ព. ប្រ.) ដែលចេះតែទៅផ្ទះគេឬទីធ្វើការរបស់គេញឹកញយហួសពេក នាំឲ្យជ្រេញចិត្តធុញទ្រាន់ : បើឥតមានការចាំបាច់ទេ, ឯងកុំចេះតែទៅផ្ទះគេទក់ទេញពេក ! ព្រោះនាំឲ្យគេជ្រេញចិត្តធុញទ្រាន់ ឲ្យគេមើលងាយខ្លួនផង ។
- ភូមិនៃឃុំក្រយា
