ទក្ខិណោទក
ទ័ក-ខិ-ណោ -ទៈ-កៈ ឬ --ទក់ បា.; សំ. ( ន. ) (ទក្សិណោទក) ទឹកជាគ្រឿងចម្រើន គឺទឹកដែលច្រួចដាក់លើបាតដៃនៃបដិគ្គាហកបុគ្គល ក្នុងពេលដែលគេឲ្យទានរួចភ្លាមៗ : នៅពេលវេរឧបោសថាគារថ្មី ទាយកបានច្រួចទក្ខិណោទកលើហត្ថា នៃលោកចៅអធិការ ។ អ្នកខ្លះហៅ ទក្ខិណោទក នេះថា ទក្ស្នោទក អ្នកខ្លះថា ទឹកស្នោទក (--ទក់) ដោយហៅក្លាយពីសំស្រ្កឹតថា ទក្សិណោទក ។