ទិវង្គត

ទិវង់គត់ បា. ( កិ. ឬ គុ. ) ទៅ​កាន់​ទេវលោក​ហើយ (ស្លាប់); ដែល​ទៅ​កើត​ជា​ទេវតា​ហើយ (ដែល​ស្លាប់​ហើយ) ខ្មែរ​យើង​ប្រើ​ជា​រាជសព្ទ : ទ្រង់​សោយ​ព្រះ​ទិវង្គត...។