ទុគ្គតិ
ទុក-គៈតិ បា.; សំ. ( ន. ) (ទុគ៌តិ) ដំណើរទៅអាក្រក់; ផ្លូវជាទីទៅកាន់កំណើតអាក្រក់, កំណើតអាក្រក់; បានខាងកំណើតក្នុងអបាយភូមិ ៤ នរក, ប្រេត, អសុរកាយ, តិរច្ឆាន ។ ព. ផ្ទ. សុគតិ ។ ទុគ្គតិគាមី (ទុក-គៈ--) ន. (បា.) អ្នកដែលទៅកាន់ទុគ្គតិ, អ្នកដែលបម្រុងនឹងទៅកាន់ទុគ្គតិ ឬអកុសលធម៌ដែលនាំសត្វទៅកាន់ទុគ្គតិ ។ បើស្ត្រីឬធម្មជាតិជាទុគ្គតិគាមិនី ។ ព. ផ្ទ. សុគតិគាមី, សុគតិគាមិនី ។ ទុគតិភព (ទុក-គៈ-តិភប់) ន. (បា. ក្ល.; បា. ទុគ្គតិភវ) កន្លែងកើតនៃសត្វដែលមានគតិអាក្រក់ គឺអបាយភូមិ ៤ : អំពើអាក្រក់តែងនាំសត្វឲ្យទៅកើតក្នុងទុគ្គតិភព ។ ទុគ្គតិភូមិ (ទុក-គៈ-តិភូមិ) ន. (បា.) ដូចគ្នានឹង ទុគ្គតិភព (ម. ព. នោះ) ។ល។
ទុគ្គតិ (មើលក្នុងពាក្យ ទុគ្គតិ) ។