ទោង

ពីWiktionary
  1. ( ន. ) ប្រដាប់​មាន​សណ្ឋាន​ជា​កន្លែង​អង្គុយ មាន​ដង​ឬ​ខ្សែ​ពីរ​ចង​សំយុង​សង​ខាង​សម្រាប់​ចាប់​យោគ​យោល : យោល​ទោង ។ ប្រដាប់​មាន​សណ្ឋាន​ដូច្នោះ សម្រាប់​ដាក់​បន្តោក​របស់​វែង​ធ្ងន់​ដូច​យ៉ាង​សសរ​ធំ​ឬ​ឈើ​ហុប​ជាដើម ដើម្បី​ឲ្យ​ស្រួល​សែង​ក៏​ហៅ ទោង ដែរ ។
  2. ភូមិនៃឃុំស្រឡៅ
  3. ភូមិនៃឃុំរលួសមានជ័យ