ទោល
- ( ន. ) កម្រាស់បញ្ឈរ គឺកម្រាស់ដែលទីទៃពីបន្ទារ ។ ព. ផ្ទ. បន្ទារ ។
- ( គុ. ) តែមួយគត់ គឺដែលតាមទម្លាប់ តែងតែមាន ២ ឬមានច្រើន ក៏បែរជាមានត្រឹមតែមួយគត់ : ប្រាសាទទោល, មើមដំឡូងទោល ។ ធាតុទោល ឬ កិរិយាសព្ទទោល គឺធាតុ ឬកិរិយាដែលរូបដើមមានអក្សរតែមួយតួគត់, ច្រើនតែខាងភាសាសំស្ក្រឹតនិងបាលី ដូចជា ទា “ឲ្យ”, ធា “ទ្រទ្រង់, កាន់,...”, យា “ទៅ”; ខាងភាសាខ្មែរ ដូចជា កត់, កាត់, ខាត់, ចាំ ជាដើម ។