ទ្រុះ

សំ. ( កិ. ) (ទ្រុហ, ហ > ះ = ទ្រុះ) បៀតបៀន, ព្យាយាម​រក​រឿង​បៀត-បៀន, ស្អប់, ចង​គំនុំ ។

សំ. ( ន. ឬ គុ. ) (ទ្រុហ, ហ > ះ = ទ្រុះ) អ្នក​បៀតបៀន; ដែល​រក​រឿង​បៀតបៀន​ : មនុស្ស​ទ្រុះ​មិត្រ (ម. ព. ទ្រុស្ដ ផង) ។