ធ្លុះ
( គុ. ) ដែលមានប្រហោងរហូតទៅម្ខាង : ក្អមធ្លុះ ។ ព. ប្រ. ប្រើជា កិ. ឬ កិ. វិ. ក្រឡេកធ្លុះ គឺក្រឡេកឃើញហេតុ, ឃើញសេចក្ដីកំបាំងច្បាស់ប្រាកដ ។ ចាក់ធ្លុះ គឺត្រាស់ដឹង ។ ធ្លុះធ្លាយ ធ្លុះត្រាតែធ្លាយ ។ ព. ប្រ. ចេះ ឬ យល់ឥតទើសទាល់ : ចេះធ្លុះធ្លាយ, យល់ធ្លុះធ្លាយ ។ ក្រឡេកឃើញធ្លុះ ឃើញច្បាស់ឥតកំបាំង ។ល។