បក
( កិ. ) យកសំបក, យកស្រោមឬយកអ្វីៗដែលរុំដោយស្រោបចេញ ដើម្បីនឹងសម្ដែងអាការខាងក្នុងឲ្យឃើញច្បាស់ ឬដើម្បីនឹងយកស្រោម, យកសំបកជាដើមនោះ : បកសំបក, បកស្រោប ។ បកស្បែក ឈ្មោះពិធីបុណ្យមួយបែប ដោយគេនិមន្តព្រះថេរៈរូបណាមួយមកទាញយកសំពត់ដែលគេក្រាបទទូរអស់ទាំងខ្លួន ឲ្យលោកសូត្រធម៌បណ្ដើរទាញសំពត់នោះបណ្ដើរ ទាញសន្សឹមៗ លៃឲ្យល្មមតែសូត្រធម៌ចប់សំពត់នោះក៏ផុតចេញអស់ពីលើខ្លួនទាយកដែរ គេហៅពិធីបុណ្យនេះថា បកស្បែក ឬ ឆាកកបស្បែក, គេជឿតាមទម្លាប់ជាបរម្បរាតៗគ្នាមកថា នឹងអស់មានឧបទ្រពអពមង្គលអ្វីតទៅទៀតហើយ ។ល។ ពីធីបុណ្យនេះជាប្រពៃណីនិយម ពុំមែនជាពុទ្ធសាសនានិយមទេ, សម័យសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកជឿពិធីនោះនៅខ្លះដែរ ប៉ុន្តែមានចំនួនតិច ។ បកអណ្ដើក កាត់លាក់ឈើជាផ្ទាំងៗ បកយកស្រាយចេញ ។ល។
( កិ. ) ត្រឡប់វិញ, វិលវិញ; ផ្ញើត្រឡប់វិញ : បកមកតាមផ្លូវដើមវិញ, បកសំបុត្រទៅវិញ ។ គុ. ដែលត្រឡប់វិញ : សំបុត្របក ។ ន. សា, ដង, គ្រា, ត្រឡប់ : ដើរមួយបក, ដើរពីរបក ។
ស. ( កិ. ) (ប្ចក អ. ថ. បក “ប្រាប់”) ប្រាប់បទគ្វាម, ប្រាប់ទំនង, ប្រាប់ពំនោល ឲ្យគេថាតាម : បកសកវាទ៍, បកពំនោល, បកទំនុក ។ បកកេរ្តិ៍ និយាយសកេរ្តិ៍គេ, ហែកកេរ្តិ៍គេ គឺនិយាយអាក្រក់ពីគេឲ្យឃើញច្បាស់លាស់ជាក់ស្ដែង ។ បករឿង និយាយសរឿងសហេតុកំបាំងឲ្យគេដឹងមិនសល់ ។ បកវត្ត (--វ័ត) ប្រាប់វត្តប្រតិបត្តិ ។ ន. ឈ្មោះធម៌ក្នុងពួកភាណវារៈ សម្រាប់សូត្រប្រាប់វត្តប្រតិបត្តិតាមគន្លងលំអានព្រះពុទ្ធសាសនា : ធម៌បកវត្ត ។ល។