ប៉ៈឋៈវី បា.; សំ. ( ន. ) (ប្ឫថវី, ប្ឫថិវី, ប្ឫថ្វី) ដី, ផែនដី, មណ្ឌលលោកទាំងមូល (ម. ព. ប្រឹថពី ទៀតផង) ។
