បរាធីន

ពីWiktionary

ប៉ៈរ៉ា- សំ.; បា. ( ន. ) អ្នក​ដែល​លុះ​នៅ​ក្នុង​អំណាច, ក្នុង​បង្គាប់​នៃ​អ្នក​ដទៃ (ម. ព. ទារាធីន ផង) ។ ព. ផ្ទ. អត្តាធីន, សេរីភាព ។