បល្ល័ង្ក
- ប៉័ល-ល៉័ង បា.; សំ. ( ន. ) (បល្លង្ក; បយ៌ង្ក) ភ្នែន;
- ទែនសម្រាប់អង្គុយពែន;
- ព្រះទែនសម្រាប់ព្រះពុទ្ធឬព្រះរាជាទ្រង់គង់ពែនព្រះបាទ ។ បល្ល័ង្ករត្ន ឬ រតនបល្ល័ង្ក បល្ល័ង្ករតនៈ គឺបល្ល័ង្កដាំត្បូង ឬបល្ល័ង្កពេជ្រ ។
- ឃុំនៃស្រុកបារាយណ៍
- ភូមិនៃឃុំបល្ល័ង្ក
- ភូមិនៃឃុំកន្សោមអក
- ឃុំនៃស្រុកប្រាសាទបាគង