Jump to content

បាច់

ពីWiktionary

( ន. ) សំណុំ​អ្វី​ៗ​ដែល​គេ​ចង​រួម​គ្នា​មិន​ឲ្យ​រាត់រាយ : អំពៅ ៥ បាច់, ឧស ១ បាច់ ។ កាស ១ បាច់ កាស​ចំនួន ១០ ត្រណោត, ក្នុង​១​ត្រណោត​មាន​កាស ១០ តៀន, ក្នុង ១ តៀន​មាន​កាស ៦០ គឺ​ចំនួន ២ សេន (មើល​ក្នុង​ពាក្យ ទៀន ២ ឬ តៀន ន. ទៀត​ផង) ។ ប្រើ​តែ​ក្នុង​សម័យ​ចាយ​កាស ។

( និ. ) និបាត​សព្ទ​មាន​អត្ថន័យ​ថា ត្រូវតែ, ពុំគួរ​ខាន (ជា​វេវ, នៃ​ពាក្យ ចាំបាច់ ២ និ.) ជា​ពាក្យ​សម្រាប់​និយាយ​ប្រកប​ជាមួយ​នឹង​ពាក្យ​បដិសេធ កុំ, មិន, ពុំ, ឥត : កុំបាច់​អី, កុំបាច់​ទៅ, មិន​បាច់​ទេ, មិន​បាច់​ហៅ​គេ​ឲ្យ​មក​ទេ; ពុំ​បាច់​ឡើយ, ពុំ​បាច់​ឲ្យ​ទៀត​ឡើយ; ឥត​បាច់​ទេ, ឥត​បាច់​និយាយ​ទៀត​ទេ ។