បារម្ភ
បារ៉ម់ សំ.; បា. ( ន. ) (ប្រ + អារម្ភ > ប្រារម្ភ; ប + អារម្ភ > បារម្ភ តែមិនសូវដែលប្រទះឃើញប្រើ, ប្រែថា “សេចក្ដីផ្ដួចផ្ដើម, ការផ្ដើម, ការនាំអាទិ៍”) ដំណើរនឹកថប់ឬនឹកព្រួយជាមុន : ខ្ញុំមានបារម្ភក្រែងតែការនុះនឹងមិនបានសម្រេច ។ ចួនកាលប្រើជា កិ. ក៏មាន : អ្នកកុំបារម្ភឲ្យសោះ ការនុះមុខជានឹងសម្រេចជាប្រាកដ ។ (ព. កា.) : អាពុកបារម្ភ ក្រែងកូនមិនខំ ដូចពាក្យប្ដេជ្ញា ហេតុនេះចូរកូន -ឯងទាំងអស់គ្នា កុំបានតែថា ថាហើយត្រូវធ្វើ ។