បុគ្គលាធិដ្ឋាន
បុក-គៈលា ធិត-ឋាន បា.; សំ. ( ន. ) (បុទ្គល + អធិឞ្ឋាន) ពាក្យដែលមានបុគ្គលជាទីតាំង គឺពាក្យដែលនិយាយសំដៅបុគ្គលអ្នកសម្រេចអំពើទាំងពួង, ទីទៃពីធម្មាធិដ្ឋាន “ពាក្យដែលមានធម៌ជាទីតាំង គឺពាក្យប្រាប់អំពើ”, ដូចជា អ្នកឲ្យ ជា បុគ្គលាធិដ្ឋាន, អំណោយ ជាធម្មាធិដ្ឋាន ។