បុថុជ្ជន
ប៉ុថុច-ជន់ បា.; សំ. ( ន. ) (បុថុ “កាស់, ក្រាស់ក្រៃ; ច្រើន” + ជន “សត្វដែលកើត, សត្តលោក”; ប្ឫថគ្ជន) ជនមានកិលេសក្រាស់, ជនអ្នកមានសេចក្ដីសៅហ្មង, សត្វលោកក្រៅអំពីអរិយបុគ្គលទាំង៨ពួក : បុថុជ្ជនមានច្រើនប្រភេទ មានកល្យាណបុថុជ្ជន, បាបបុថុជ្ជន; បណ្ឌិតបុថុជ្ជន, ពាលបុថុជ្ជន ជាដើម (ម. ព. ប្រថុជ្ជន ផង) ។