បូល
( កិ. ) ផ្សងឲ្យដឹងហេតុ ដោយមានវត្ថុអ្វីមួយជាគ្រឿងសម្គាល់ឬស្ទង់ដោយពស្តុតាងតាមចំណាំនិងជំនឿ : បូលប្រណាក គឺយកប្រណាកមកចងនឹងខ្សែតូចហើយកាន់ខ្សែយួរប្រណាកយោលបន្តិចឲ្យប្រណាកយោងឯងបន្តិចៗ តទៅទៀត, គេផ្សងបណ្ដើរ, លុះប្រណាកឈប់យោលទើបគេទាយថាដូច្នេះដូច្នោះ (តាមការណ៍ពិត គឺអ្នកកាន់ខ្សែនុះឯងប្រើល្បិចឲ្យមនុស្សជឿថាប្រណាកយោលឯង គេហៅថា ប្រណាកដើរ, ប្រណាកឈប់ ជាជំនឿភ័ន្តច្រឡំរបស់មនុស្សឆោត) ។
( កិ. ) បញ្ចេញសំឡេងទីទៃពីសំឡេងយំធម្មតា (ច្រើនហៅចំពោះតែក្អែក) : យី, ក្អែកបូលឡូវៗ មានការណ៍អ្វីប្លែកអ៊ីចេះ ! អ្នកខ្លះនិយាយថា ន៏, ក្អែកបូលថា ដល់អាឡូវៗ... ប្រហែលកូនវាមក៍ហើយមើលទៅ ! ឬមានភ្ញៀវណាមកក៏មិនដឹង ! (ចាស់ទុំហៅជំនឿក្អែកបូល) ។
( ន. ) សញ្ញាជាគ្រឿងសម្គាល់ឲ្យដឹងលើក្រោមសម្រាប់ស្ទង់វៀចត្រង់ (ច្រើនប្រើចំពោះតែត្រាសម្រាប់បោះ) : បូលត្រា គឺគ្រឿងសម្គាល់របស់តួត្រាដែលគេឆ្លាក់ ឬបោះដែកគោលស្ពាន់ខ្នាតតូចជាសញ្ញាសម្រាប់កាន់ត្រាបោះឲ្យដឹងប៉ែកខាងលើ ទាំងឲ្យដឹងថាត្រង់ឬវៀចផង : បោះត្រាត្រូវមើលបូល ទើបបោះត្រង់ល្អ មិនឆៀងមិនឆែវ ។