បែន
( កិ. ) ជាន់ឈ្លីនឹងជើងត្រឡប់ចុះត្រឡប់ឡើងច្រើនដង : បែនស្រូវ គឺបែនកណ្ដាប់ស្រូវទុំឲ្យជ្រុះគ្រាប់ស្រូវ ។
ស. ( ន. ) (េបេន អ. ថ. បែន គុ. “សំប៉ែត”) ឈ្មោះក្ដារវែងដែលដាក់តម្កល់ខ្ពស់បន្តិចពីផ្ទៃក្ដារក្រាល អែបផ្ទាប់នឹងជញ្ជាំង សម្រាប់អង្គុយសំយុងជើងបាន, ឬបន្ទះក្ដារវែងដែលដាក់គងហើយវាយដែកគោលភ្ជាប់លើក្បាលសសររានហាល : អង្គុយលើក្ដារបែន ។