Jump to content

បំណុល

ពីWiktionary

( ន. ) ទ្រព្យ​ដែល​ជំពាក់​ព្រោះ​បុល​គេ, ព្រោះ​ខ្ចី​គេ : ជំពាក់​បំណុល​គេ, សង​បំណុល​គេ (ម. ព. បុល ផង) ។ កូន​បំណុល អ្នក​ជំពាក់​បំណុល ។ មេ​បំណុល ឬ ម្ចាស់​បំណុល អ្នក​ឲ្យ​គេ​បុល ។ បំណុល​បុល្លិកា (--បុល-ល៉ិកា) បំណុល​ច្រើន​មុខ​នេះ​ខ្លះ​នោះ​ខ្លះ (ព. សា.) ។ បំណែ​បំណុល (ម. ព. បំណែក) ។