ប៉

ពីWiktionary

ក៏​គឺ​តួ ប នុះ​ឯង​គ្រាន់​តែ​ដាក់ មូសិកទន្ត ( ៉ ) នេះ​ពី​លើ​ឲ្យ​មាន​សំឡេង​តូច​ឆ្មារ​បន្ថើរ​បន្តិច​ជាង ប ប៉ុណ្ណោះ ។ ក្នុង​ភាសា​សំស្ក្រឹត​និង​បាលី​មាន​តែ​សំឡេង ប៉ អាន​ថា ប៉ៈ គ្មាន​សំឡេង ប ថា បៈ ទេ, ទោះ​បី​ផ្សំ​ជាមួយ​នឹង​ព្យញ្ជនៈ​ឯ​ទៀត​ដែល​មាន​បង្គាប់​ឲ្យ​ផ្សំ​បាន ក៏​នៅ​តែ​មាន​សំឡេង​ថា ប៉ៈ ដែរ ដូច​ជា ប្ដៈ, ប្យៈ, ប្រៈ, ប្លៈ, ប្សៈ ជាដើម ។ ក្នុង​ភាសា​ខ្មែរ​យើង ទោះ​បី​ជា​សម្ដី​ខ្មែរ​សុទ្ធសាធ​ក្ដី ជា​សម្ដី​មាន​ប្រភព​ជា​សំស្ក្រឹត​ឬ​ជា​បាលី​ក្ដី ក៏​នៅ​តែ​មាន​សំឡេង​ជា ប៉ ដូច្នោះ​ឯង វៀរ​លែង​តែ​ពាក្យ​ណា​ដែល​បុព្វ​បុរស​របស់​យើង បាន​និយាយ​ប្រើ​សំឡេង ប៉ ជា ប ខ្លះ​ទៅ​ហើយ នោះ​យើង​ក៏​ត្រូវតែ​រក្សា​សំឡេង​របស់​លោក​ទុក​ឲ្យ​គង់​នៅ ពីព្រោះ​ធ្លាប់​មាត់​ថ្នឹក​អស់​ទៅ​ហើយ ដូច​ជា បុគ្គល, បាទា, បិណ្ឌ, បុណ្យ, បុត្រ ជាដើម យើង​នឹង​និយាយ​ថា ប៉ុគ្គល,ប៉ាទា, ប៉ិណ្ឌ ប៉ុណ្យ, ប៉ុត្រ ឲ្យ​ខុស​ពី​ទម្លាប់​នោះ​ទៅ​វិញ​ក៏​ពុំ​កើត​ឡើយ ។ លំដាប់​មេ​ពាក្យ​ទាំងអស់​ក្នុង​តួ ប៉ នេះ សុទ្ធ​តែ​មាន​សំឡេង​ជា ប៉ ទោះ​អាន​ជា ប៉ ក្ដី ជា ប៉ៈ ក្ដី ឥត​មាន​សំឡេង ប ទេ ឯ​សំឡេង ប មាន​ក្នុង​លំដាប់​មេ​ពាក្យ​ខាង​តួ ប ឯណោះ​រួច​ហើយ ។