ប្រជា
សំ.; បា. ( ន. ) (បជា) ពពួកសត្វ, ពពួកជន ។ ប្រជាករ ឬ ប្រជាជន (--ជន់) ពួកជនចំណុះប្រទេស ។ ប្រជាជាតិ ជាតិនៃមនុស្សដែលមានវង្សត្រកូលនិងភាសាជាមួយគ្នា ។ ប្រជាធិបតី (ប៉ៈដី) អធិបតីរបស់ប្រជា (ព្រះរាជា) ។ ប្រជាធិបតេយ្យ (--ប៉ៈតៃ) ភាពនៃប្រទេសដែលមានប្រជារាស្ត្រជាអធិបតី គឺប្រទេសឬរដ្ឋបាលដែលមានប្រជាជនជាធំ ក្នុងការរើសតំណាងរបស់ខ្លួន ឲ្យជាអ្នកសម្រេចកិច្ចការក្នុងប្រទេស,...។ ប្រជានិករ ពួកប្រជារាស្ត្រ, ពួកមនុស្ស ។ ប្រជាពលរដ្ឋ ពលរដ្ឋគឺប្រជាជន ឬប្រជាជនដែលជាពលរដ្ឋ ។ ប្រជាភិថុតិ (--ភិថុត) ការបញ្ជោរឬការបញ្ចើចលើកជើងប្រជារាស្ត្រ ។ ប្រជាភិបាល អ្នកគ្រប់គ្រងរក្សាប្រជាជន (ព្រះរាជា) ។ ប្រជាភិវឌ្ឍន៍ ការលូតលាស់ដុះដាលរបស់ប្រជារាស្ត្រ; ការបណ្ដុះបណ្ដាលមនុស្ស, សត្វ ត្រង់តំបន់ដែលមិនធ្លាប់មានក្នុងកាលមុនឲ្យកើតមានឡើង, ឲ្យបានរីកចម្រើនឡើងជាលំដាប់ ។ ប្រជាមតិ (--មៈតិ) មតិឬយោបល់ប្រជារាស្ត្រ ។ ប្រជាមានិត គុ. ដែលប្រជាជនចូលចិត្តស្រឡាញ់រាប់អាន; ដែលទាក់ទងដល់ប្រជារាស្ត្រ, ដែលមានផលប្រយោជន៍ដល់បណ្ដាជនទួទៅ : រដ្ឋាភិបាលប្រជាមានិត ។ ប្រជារាស្ត្រ ឬ រាស្ត្រប្រជា ពួកជនចំណុះដែន ។ល។