ប្រឈួន

ស.; សំ. ( កិ. ) (ប្រះជ្វរ អ. ថ. ប្រៈឈួន; ប្រ + ជ្វរ) ឈឺ, មាន​ជំងឺ; ប្រើ​ជា រ. ស. : ទ្រង់​ប្រឈួន ឬ ទ្រង់​ព្រះ​ប្រឈួន (ទ្រង់​អាពាធ​ឬ​ទ្រង់​ព្រះ​អាពាធ) ។