ប្រទាន
សំ.; បា. ( ន. ) (បទាន) អំណោយដែលឲ្យដាច់, ការឲ្យ, ការប្រគល់ឲ្យ ។ ខ្មែរយើងប្រើជា រ. ស. កិ ឬគុ. ឲ្យ; ដែលឲ្យ : ទ្រង់ប្រទាន; របស់ប្រទាន ។
សំ.; បា. ( ន. ) (បទាន) អំណោយដែលឲ្យដាច់, ការឲ្យ, ការប្រគល់ឲ្យ ។ ខ្មែរយើងប្រើជា រ. ស. កិ ឬគុ. ឲ្យ; ដែលឲ្យ : ទ្រង់ប្រទាន; របស់ប្រទាន ។