ប្រលោម
--ល៉ោម សំ.; បា. ( កិ. ) (ប្រលោភ; បលោភ) ល្បួង, និយាយបញ្ចូលចិត្តឲ្យដោយតាម : ប្រលោមយកមនុស្សរបស់គេ, ប្រលោមយកទ្រព្យគេ, ប្រលោមកូនគេនាំរត់ទៅបាត់ ។
--ល៉ោម សំ.; បា. ( កិ. ) (ប្រលោភ; បលោភ) ល្បួង, និយាយបញ្ចូលចិត្តឲ្យដោយតាម : ប្រលោមយកមនុស្សរបស់គេ, ប្រលោមយកទ្រព្យគេ, ប្រលោមកូនគេនាំរត់ទៅបាត់ ។