ប្លុង
ស. ( កិ. ) (ប្លង អ. ថ. ប្លុង “ដាក់ចុះ, លះបង់, ចោល; ពិចារណា; ទុកចិត្ត, ស៊ុបចិត្ត; រំលាយសព...”) លបដាក់អ្វីៗ មិនឲ្យគេដឹងឈ្មោះខ្លួន : ប្លុងឆ្នោត, ប្លុងសំបុត្រ; ចោរយករបស់មកប្លុងឲ្យវិញ ។ ដាក់វត្ថុអ្វីមួយឲ្យជាទេយ្យទានចំពោះបព្វជិត ដោយមិនបាច់ប្រគេនផ្ទាល់ គ្រាន់តែឲ្យសញ្ញាឲ្យលោកទស់យក ឬលបដាក់ឲ្យលោកទស់យកដោយមានធ្វើសញ្ញាឲ្យដឹងថា ខ្លួនបរិច្ចាគឲ្យជាទានហើយ : យកចីវរមួយត្រៃទៅដាក់ប្លុងក្នុងវត្តចំពោះសង្ឃ ។ ប្លុងខ្លួន ប្រគល់ខ្លួនស៊ប់ ។ ប្លុងចិត្ត ចុះចិត្តស៊ប់, ជឿស៊ប់ ។ ប្លុងជីវិតជាមួយ ស៊ូស្លាប់ជាមួយ ។
( ន. ) ឈ្មោះស្មៅទឹកមានដើមមូលៗ មានមើមប្រើជាអាហារបាន : មើមប្លុង ។ បណ្ដូលដើមស្រូវដែលចេញជាស្លឹកមូលៗ ពាយខូចលែងចេញផ្កាក៏ហៅ ប្លុង ដែរ : ស្រូវកើតប្លុង ។