ផោដ្ឋព្វៈ

ផោត-ឋាច់-ពៈ បា. ( ន. ) ការ​ពាល់​ត្រូវ​ដោយ​កាយ គឺ​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ត្រូវ​កាយ​ដោយ​ក្ដៅ, ត្រជាក់, រឹង, ទន់... (នាំ​ឲ្យ​កើត​សេចក្ដី​ដឹង), ផស្សៈ ។