ផ្ដាំ
ជើង ដ ( កិ. ) ផ្ញើពាក្យ, ផ្ញើសំដី; ពោលពាក្យមានរបៀប, មានកំណត់ ទុកឲ្យអ្នកទទួលស្ដាប់ចងចាំទៅមុខ ។ ផ្ដាំផ្ញើ ផ្ញើបណ្ដាំទៅមកដោយសារគេ ឬផ្ញើសំដីទុកឲ្យអ្នកស្ដាប់ចងចាំរៀងទៅ ។ ផ្ដាំប្រដៅ ស្ដីប្រដៅជាបណ្ដាំទុកឲ្យចងចាំតទៅ ។ ម្ល៉េះហើយផ្ដាំកូន ! ម្លេះហើយរាងចាលផ្ដាំកូនឲ្យចងចាំទៅមុខ ។ ផ្គរផ្ដាំក្ដាមខ្យង ផ្គរដែលលាន់ឮគ្រុមៗវែងៗផ្ទួនៗ ច្រើនតែមាននៅវេលាជិតភ្លឺឬវេលាព្រឹកព្រហាម ដែលមានភ្លៀងជញ្ជ្រំ ក្នុងសម័យជាខាងចុងនៃរដូវភ្លៀង ហាក់ដូចជាស្រែកផ្ដាំពួកមច្ឆជាតិមានក្ដាមខ្យងជាដើម ឲ្យដឹងថាជិតអស់ទឹកភ្លៀងហើយ (ហៅតាមពាក្យចាស់ទុំថា) ។