ផ្ដិល

ជើង ដ ( កិ. ឬ កិ. វិ. ) ធ្វើ​ឲ្យ​ដាច់, ឲ្យ​កំបុត, ឲ្យ​ផុត លែង​មាន​ត​ទៅ​ទៀត : ផ្ដិល​បំផុត​ពូជ; កាប់​ផ្ដិល (មើល​ក្នុង​ពាក្យ ផ្ដាច់ ទៀត​ផង) ។