ផ្ទាន់
( កិ. ) បន្ទច់បង្អាក់សបឲ្យទាន់ដំណើរសម្ដីអ្នកម្ខាង : វានិយាយត្រឡប់ត្រឡិន ដោះសាតែសម្ដីខ្លួនឯងមិនរួច ដល់គេផ្ទាន់ឲ្យ ស្រាប់តែច្រឡោតខឹង ។
( កិ. ) បន្ទច់បង្អាក់សបឲ្យទាន់ដំណើរសម្ដីអ្នកម្ខាង : វានិយាយត្រឡប់ត្រឡិន ដោះសាតែសម្ដីខ្លួនឯងមិនរួច ដល់គេផ្ទាន់ឲ្យ ស្រាប់តែច្រឡោតខឹង ។