ផ្ទីង
( កិ. ឬ កិ. វិ. ) ធ្វើឲ្យដាំទីង; គំហុក, ចាប់លើកផ្អៀងឬផ្កាប់សម្រេងទឹកឲ្យអស់ឥតសំចៃ : ផ្ទីងឲ្យអស់, ចាក់ផ្ទីង ។ ព. ប្រ. គំហុក ឬសំដៅដាក់ ហាក់ដូចគេផ្ទីង : ផ្ទីងដាក់; បោលផ្ទីង, រត់ផ្ទីង, ធ្វើការផ្ទីងតែ ១ ថ្ងៃហើយស្រេច ។
( កិ. ឬ កិ. វិ. ) ធ្វើឲ្យដាំទីង; គំហុក, ចាប់លើកផ្អៀងឬផ្កាប់សម្រេងទឹកឲ្យអស់ឥតសំចៃ : ផ្ទីងឲ្យអស់, ចាក់ផ្ទីង ។ ព. ប្រ. គំហុក ឬសំដៅដាក់ ហាក់ដូចគេផ្ទីង : ផ្ទីងដាក់; បោលផ្ទីង, រត់ផ្ទីង, ធ្វើការផ្ទីងតែ ១ ថ្ងៃហើយស្រេច ។